Levend plastic

Toen ik vanmorgen gezwind op de parking van ’t werk arriveerde vond ik daar onderstaand mannetje. Wel, zoiets kan mij een hele dag bezig houden. Waar komt hij vandaan? Wat heeft hij meegemaakt? Hoe komt hij in hemelsnaam op onze parking terecht? Waar zijn de medemannetjes? Uit wat voor doos speelgoed zou hij komen? Hoe oud is hij? Van kindsbeen af zou ik graag het antwoord kennen op dat soort schijnbaar zinloze vragen.

Hij heeft een hele dag in mijn broekzak gezeten. En af en toe haalde ik ‘m even boven en keek eens diep in zijn ogen. Maar hij weigert te spreken. Het is een gesloten boek. Hij zal zijn geheimen blijven meedragen… Hij heeft nu een tweede leven. Hij staat nu op de rand van de plint aan de deur. Zo salueert hij voor iedere bezoeker. Ik zoek alleen nog een geschikte naam voor hem.
Update: het werd dus Sergeant Mao. Zie comments.