Jaren geleden woonde ik even tegenover de Watertorens van de Halenstraat. Het was een van de moeilijkste periodes uit mijn leven. Ik had problemen die niet bij mijn leeftijd pasten. Ik was nog maar net meerderjarig, en had zorgen die ik echt niemand toewens. Uren zat ik toen naar buiten te staren, soms met zelfmedelijden, soms met ernst en soms met verdriet. De aanblik van deze watertorens was een soort troost. Ik vertelde ze al mijn angsten.
Toen waren ze vervallen en verroest. Ze stonden daar werkloos, vergeten, aan de overkant van de straat. Naast de carwash. Als twee broers, de wachters op de grens van de seefhoek. Hun enige vijand was de tijd die hun roestige lichamen aanvrat.
Ik vond ze prachtig. Ik vond hun verhoudingen, hun lijn en hun grootte meesterlijk. Ik heb honderden schetsen en tekeningen van ze gemaakt. In de aquarellen die ik maakte waren hun hoofden rood van de roest en hun lijven groen van het mos. Nu – opgepoetst – zijn hun hoofden groen van frisse verf en hoop. En hun lijven mooi rood van de gekuiste bakstenen.
Hun waardigheid werd met verf en respect hersteld. Ze waken nu over Park Spoor Noord. En net zoals hun zorgen van toen nu voorbij zijn, zijn ook mijn problemen van toen verdwenen. We zijn allemaal weer trots en netjes.
Iedere keer als ik er passeer wil ik stoppen om foto’s te maken, maar het komt er in feite nooit van. Ik vloek altijd dat ik hun vriendschap onwaardig ben…
Maar vorig weekend reed ik twee keer met de auto voorbij en stond het licht een beetje verder op rood. Ik kwam – zonder het zo bedoeld te hebben – twee keer tot stilstand naast mijn oude vrienden. Mijn 50mm-lens kan hun grootsheid niet vangen (zeker niet raprap vanuit de auto), maar ik liet de kans niet passeren.
Ooit maak ik van deze twee heren het portret dat ze verdienen…
Foto 1 levert alvast een zeer verrassend en bijzonder geslaagd beeld op.
DOEN !!!
En niet te lang wachten of het idee vervaagt weer.
Ysabel,
doeme toch. Pic1 top. Je hebt het girl, zowel visueel als literair. Stay true to your creativity and continue.
f
als deze foto’s al rap rap gemaakt zijn, vraag ik me af hoe goed dat geplande portret wel niet moet zijn.
mooi! waar staan deze dinges precies?
@ muggenbeet: in antwerpen, vlakbij het sportpaleis. tram 12 passeert er…
amai. pakkend. schoon. echt!
ik vind geen van beide beelden op zich het sterkst ofzo maar ik vind ze in combinatie vooral iejel sjiek… top!
S.
Zie je die ook als je naar het centraal station spoort? Of zijn dat er andere?
dat zijn andere (volgens mij toch.. )
Grappig, ik heb ook een vreemde aantrekkings kracht met die torens. Ben er lang geleden een paar keer half opgekropen maar toch terug gekeerd omdat het echt gevaarlijk was.
Doet me denken aan het fotoboek van het echtpaar “Bernd en Hilla Becher”.
Heel mooi gezien zo’n day&night shoot.
ze hebben wel iets betoverends die torens
mooi in beeld gebracht
Zoiets schrijven en kieken kan alleen als je echt van je stad houdt! Echt mooi!
Wat een verhaal weer achter jouw foto’s. De eerste vind ik echt heel mooi. Geeft niks dat ze er niet helemaal op staan, misschien zelfs wel leuker zo. Het zijn net twee vrienden die naar elkaar toebuigen en zeggen…. “kijk daar gaat Ysabje weer, zou ze ons nu eens zien!!”
waw…
het feit dat ze er niet helemaal op staan, neemt volgens mij helemaal niets van hun grootsheid af. In tegendeel, het geeft een blik op grootsheid. Niet te vangen in één beeld.
De symmetrie maakt het helemaal af, prachtig!
Allebei vindt ik ze zeer geslaagd. Het heeft iets met die ladder ertussen. Het verhaal, komt me bekend voor.
Da’s echt heel mooi geschreven hoor!
Gisteren voorbijgefietst, vandaag wat gegoogled naar deze torens, en dan op deze blog gebotst.
Keigoej foto’s.