Een ‘Onderwegje’

Mijn afwezigheidje in de blogosfeer had ditmaal te maken met een drukke week + een klein minireisje. Na een werkweekje hadden we twee daagjes verlof gepland, zonder de bestemming erbij te plannen.
Mijn fantastisch lief Sventikov en ik houden ervan om onderweg te zijn. We zitten graag in de auto, onderweg naar ’t is eender waar. We begonnen onze relatie met door Oost-Europa te rijden en we doen dat nog steeds erg graag. Een landschap dat verandert, de kleine straten en wegen. Een land doorkruisen; zien waar mensen echt wonen; stoppen waar nooit een toerist stopte… Daar houden we van…

Aangezien dat mijn schoonouders al een tijdje staan te popelen om dreumes Tadeusz eens een nachtje bij hen te houden, besloten Sven en ik maar eens een ‘onderwegje’ te doen. We keken wat er te vinden was in een straal van honderd kilometer rond het wilde Oostduinkerke en we zagen Ieper en Rijsel kanshebbers om ons een nachtje hotel te verkopen.
Onvoorbereid, maar wel goedgemutst, reden we maandagmiddag Rijsel (Lille) binnen. Rijsel, in de winter een dolle kerstmarktstad, bleek een aangename, mooie, doch niet al te spectaculaire shoppingstad te zijn. We aten er, we stapten er, we sliepen er. Een babyloze blitz-citytrip.
De volgende dag bezochten we in een flits nog de kattenstad Ieper, die een gruwelijk oorlogslitteken draagt dat je niet met het blote oog kan zien. Alles werd netjes heropgebouwd. Ze hebben er zotte folklore (het driejaarlijkse kattenwerpen) en een zotte taal.
Behalve de klassieke gebouwtjes en bezienswaardigheidjes zag ik op die twee dagen weer heel wat zijlijndingen waar ik fotootjes van maakte. Ik heb natuurlijk ook kerktorens en fonteinen gefotografeerd, maar die zijn bijna altijd saai en dus doe ik dat steeds minder. We verzamelen hoogstens wat bewijsmateriaal van onze aanwezigheid in stad x of y, maar de classics laat ik toch steeds meer achterwege…
Bv Ieper:

Wat ik onder andere ook nog zag en liever vastleg:
Een muzikant in Rijsel (vergeef me dit typische beeld…)

We zagen een huis waar ze ineens alle ramen maar hadden dichtgemetseld:

Ik had een wtf-gevoel bij dit: een armworstelkampioenschap ‘ArmWars’…

De zon die weende bij het zien van een paar wolkjes:

De mooie kleuren van de nacht:
Sinds ik een kind heb zie ik zelden nog die mooie nachtkleuren. Ook de geuren van de nacht verdwijnen stilaan uit mijn geheugen. Ik besefte dat ik meer moet buitenkomen… Ik wilde per se een ijsje eten voor ik naar het hotel ging. We hebben op een terrasje nog een koep-kreem-glasse met veel suiker gegeten…

Aan een van de vele militaire kerkhoven met gevallen soldaten van de eerste wereldoorlog stond deze poëtisch aanvoelende waarschuwing op verschillende plekken aan de oever… De aanhalingstekens maken het zo raadselachtig…

De hemel was zo heerlijk europees:

We zagen een eigentijds altaartje in de muur van een boerderie. Met reflectoren en al:

We zagen een kerkje waar ze zich uit wanhoop door de secularisatie al tot de raamprostitutielampen beginnen richten?

Ik zag op twee dagen tijd weer zoveel dingen die ik thuis niet gezien zou hebben. Ik voelde me weer even los van de sleur en mijn geest was geprikkeld. Reizen kan zo prettig zijn. Zelfs vlak bij huis…