Piraaaaten!

Enkele weken geleden ging ik naar een feestje. De dresscode was ‘Piraten’.

Er is iets met verkleden. Over het algemeen doen mensen dat graag. Misschien is het een verlangen naar een jeugd waar je ongegeneerd kon worden wie je wou, met louter een laken of een hoed.
Eens even iemand anders zijn, een dagje piraat, pipilangkous of prinses zijn. De beslommeringen des dags vergeten. Je hullen in gewaden! De woestijn trotseren! Even jezelf niet moeten zijn.

Verkleden is ook verhullen. Verkleden is spelen. Ik herinner me dat, als de volwassenen een feestje hadden, wij – de kinderen – ons verkleedden en een toneeltje opvoerden of een lied zongen. Ik weet dat we prinsessen uit het Midden Oosten speelden of sjeik, door een laken met een touw op ons hoofd vast te maken.
Ik was nooit de ster van de dag met carnaval, maar we maakten er altijd wel iets van. Soms was ik gegeneerd over wat mijn moeder ineenstak voor mij en dan was ik een hele dag jaloers op al die elegante elfjes en expressieve indianen. Ik was een hele mooie clown op mijn vijf jaar. Dat weet ik van de foto’s.

Mijn lief krijgt al de rillingen als hij nog maar denkt aan zichzelf moeten verkleden. (Hij ging ook niet mee naar het feestje.) Een verkleedfeestje kan immers ook gelijk staan aan ‘jezelf onsterfelijk belachelijk maken’. Het is veilig om jezelf te blijven. Niet door de mand vallen door een ander te willen zijn. Al dat onnozel gespeel.
In eerste instantie voel ik hetzelfde. Ik ga mij toch niet verkleden, zot. Ik wilde eerst als wegpiraat, of hedendaagse vrachtschippiraat gaan, maar dat was toch wat makkelijk… Toen ik mij voorbereidde kreeg ik de smaak te pakken en ontstond er toch een ingehouden speelsheid. Hoe zien piraten er in feite uit? Ik zocht het op. Ik dacht na. Wat maakt een mens ‘piratig’? Het ooglapje en de haak? De papegaai op de schouder? Tattoes? Ik vond uiteindelijk een doodskoppensjaaltje, een rode rok, leren riemen, botten met gespen. Ik haalde nog een sabel in ‘de krak’. Maar mijn echte wapen was mijn canon en mijn spiksplinternieuwe flits (joepiedepoepie ik heb een flits!).

Op het feest zag ik échte piraten. En ook de geheime talenten van sommige vrienden…

IMG_1528-1-border

IMG_1568-1-border

IMG_1502-1-2-border

IMG_1597-1-border

9 reacties

  1. ha een flits! tof! is één van de eerste dingen die ook ik me aanschafte, een paar jaar geleden. en hoewel ik hem liever niet dan wel gebruik (dat heeft tevens met mijn (on)kunde te maken), is het soms gewoon niet mogelijk hem niét te gebruiken (zoals o.a. op familiefeesten of… pakweg… piratenfeesten 🙂 ) en dan zijn de resultaten 1000 keer beter dan met het ingebouwde exemplaar. proficiat dus met je aankoop! 🙂
    en toffe beelden, trouwens, met een uitgesproken voorkeur voor de derde. voor zover ik er iets over zeggen kan (wederom wegens mijn onkunde) zit-ie technisch goed en de mimiek van die man is echt gewéldig passend bij zijn outfit 🙂
    S.

  2. Ja,ja! Vooral de dames hebben geheime ,talenten!!! leuk zeg!
    Verkleden is spelen en iemand anders zijn, zoals je zegt. Weet je dat er in het gewone dagelijkse leven ook verkleed wordt? Dat valt niet op omdat we het vanzelfsprekend vinden. Kijk maar naar dokters, verpleegsters, rechter, advokaten, enz….. Zodra ze hun beroepskledij aantrekken zijn ze iemand anders, niet meer de persoon die ze thuis of op straat zijn. “De kleren maken de man”, een waarheid als een koe! Trek iets moois aan, iets sexy of versleten slodderkleren. Je zal je telkens anders voelen.Dus, wie zich als piraat verkleedt, IS op dat moment dan ook een piraat!

  3. Heel leuke reeks Vooral twee en drie zijn toppers.
    Flitsen ervaarde ik in het begin als niet eenvoudig. Het is wennen aan de eigenschappen van die nieuwe lichtbron. Je kunt er echter heel wat creatieve dingen mee doen. Enjoy your new toy.

Geef een reactie op Joeri Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.