Gewonnen

Ik heb iets gewonnen. Een camera. Een tijdje geleden deed ik mee met een wedstrijdje van Sony om hun nieuwe cybershot DSC-HX1 te testen. Het ging ‘m vooral over de panoramafunctie. Ze lieten een camera of vier naar verschillende fotografen reizen en die mochten er dan mee spelen. We moesten een zo creatief mogelijke inzending binnensturen. Zonder adaptaties in fotobewerkingsprogramma’s. Mijn panorama van een dronken grote markt in Antwerpen kon de jury het meest bekoren.
Ik ontving mijn prijsje vandaag. Het was weliswaar geen nieuwe DSC-HX1; het was een rondgereisd exemplaar. Ik hoop maar dat al die andere bloggertjes er goed mee omgesprongen zijn. Ik ben er wel erg blij mee.

Ik win overigens erg weinig. Eigenlijk bijna nooit. Zeker met kansspelen. En dat is maar goed ook. Ik ben er namelijk van overtuigd dat ‘de lotto winnen’ een van de grootste misvattingen van deze tijd/samenleving is. De lotto winnen, dat is volgens mij miserie met een strikje rond. Stront in een pralinendoos. Er zijn niet voor niets zelfhulpgroepen voor mensen die meer dan een miljoen (oude belgische franken) winnen (naar ’t schijnt).
De lotto. Iedereen denkt er al aan wat ie allemaal kopen kan. Alsof dat hetgeen is wat dat geld kan doen; dingen kopen. Hebbe-hebbe-hebbe. Maar als je veel geld wint – miljoenen – dan verlies je meer dan je wint.
Om te beginnen is daar de angst: aan wie zeg ik het? Zeg ik het morgen al op het werk? Bel ik nu naar mijn familie? Staan ze hier dan niet allemaal aan de deur? De vrienden?
Als je denkt: ‘Ik zeg het gewoon tegen niemand’, vergeet dat maar. Je lief, je moeder, je dochter; je slaapt een hele nacht niet. Verklaar op ’t werk maar eens waarom je er als een onuitgeslapen springboon uitziet. Je zegt het heus wel tegen iemand. Of toch een zwijgertje? En hoe lang ben je van plan dat vol te houden? Tot je het geld hebt? Of nadien ook nog doen alsof je problemen hebt om de mazout te betalen? Stiekem rijk zijn, daar is geen lol aan. Bij alle uitgaven een uitleg zoeken? (Die jaguar? Die was aan halve prijs!) Of je gouden ipod niet mee de straat opnemen? Ok. Dan maar in de openbaarheid. Kan je tenminste die schoenen van tweeduizend euro dragen. Als het niet regent.
Plots veranderen de blikken van de mensen, je meent er iets hebberigs in te zien. Opmerkingen over goede doelen (je weet toch dat 1 euro al een vaccin is waarmee je een kinderleven redt), wijze raad (ik zou zéker beleggen in bruiswater), gewetenskwesties (hoezo je hebt je tante met kanker niks gegeven?), persoonlijke strijd (ik had van u echt verwacht dat ge mij zou helpen met mijn borstvergroting).
Vriendschappen komen onder druk te staan. De verschillen worden zo groot. Vrienden moeten krabben om rond te komen. Ze kunnen niet mee naar de sjieke restaurants. En altijd naar ’t frituur is ook zo triest als je miljoenen hebt. Subiet zeggen ze nog dat je gierig bent.
Is trakteren de oplossing? Het wordt al gauw een vreemde verhouding. Vrienden die altijd dankbaar moeten zijn. En het wordt zo snel een vanzelfsprekendheid. Misschien wat geld uitdelen? Maar aan wie dan precies? Je hebt opeens zoveel vrienden. En wat kunnen ze toch goed gatlikken. Of ben je echt ineens veel grappiger? Misschien moet je maar gewoon van vriendenkring veranderen. Een beetje drastisch, maar het lost wel vanalles op. Niet?
In een mum van tijd ben je alleen met je nieuwe vrienden in je nieuwe huis en je nieuwe auto in de nieuwe garage. Die blitse designzetel zit toch niet zo comfortabel als je oude versleten sofa. En je mist het kapotte zooltje van je oude sloefen om aan te fruniken terwijl je een gehuurde film zag. En de banken sturen nu geen lokbrieven meer, maar bellen je gewoon ’s morgensvroeg uit je bed. Een belegginkje hier of daar, je kan nog rijker worden! En verzekeren. Je moet alles ook nog eens verzekeren…

Mensen die winnen verliezen vooral hun oude leven. ‘Blijven werken’ is een motto van velen. Maar waarom zou je die ambetante baas tolereren of je uitsloven, voor die paar overbodige euro’s? Alles wordt anders als je wint.
Mensen die in rijkdom groeien die hebben een aanpassingstijd. Als je langzaam rijker wordt dan groeit je leven mee. Maar mensen die pardoes in de rijkdom vallen, zien vaak hun droom in nachtmerrie veranderen. Denk ik.
En je hebt ongetwijfeld mensen met een talent om rijk te zijn. Maar wie weet dat op voorhand?

Ik speel nooit met de lotto mee. Lief lief Sventikov wel. Zo af en toe eens. Een keer of vijf per jaar. Ik kon hem al overtuigen om niet meer met euromillions mee te spelen. Dat is gewoon té veel geld. De nationale loterij is al heftig genoeg. En als we dan toch meespelen, wil ik maar een klein beetje winnen. Dat is leuk. Maximaal een paar duizend eurootjes. Iets waar je geen huis van koopt. Soms ben ik echt een beetje bang: stel dat we winnen. Wat een macht hebben die stomme balletjes. Ze gooien mijn leven misschien helemaal overhoop. Ze gooien iedere week een paar levens overhoop. Ik vind lotto griezelig.
Ik weet nog van die familie die in hun auto woonde. Stond een paar jaar geleden in de krant. Door te winnen waren ze op termijn alles kwijt gespeeld. Een heel gezin in een auto. Armoe. Geld betekent soms armoe.

Maar ik ben heel blij met mijn gewonnen camera. Ik heb er iets voor gedaan en hij is leuk. En ik kan hem aan. Ik zal er niet dakloos van worden.