De grote veldslag met mijn kilo’s is gestart. Ik vind dat er, sinds mijn tweede worp, teveel van mezelf is. En ik hoop wat overbodige stukjes Ysab in de komende maanden te omzetten naar bloed, zweet, tranen en een snuifje positieve energie. Het mag pijn doen, besloot ik in een moedig moment. Het mag ook geld kosten, vond ik toen ik mijn wapens ging kiezen. Ik riep: ‘Resultaat!’ in een romige vlaag van zinsverbijstering. Ik hoorde het gezoem van de overwinning al en zag mezelf in alle slankheid door de straten wandelen, licht verend en in slow motion; met glanzende shampooharen en een glimlach van innerlijke rust. Verbeelding en toekomstvisie maakt ons mensen en verheft ons boven het dierlijke. Dacht ik.
Maar sindsdien is het beest in mij toch wat ontsnapt. Een dieet van rijst en groenten, met een schamele snee brood van tijd tot tijd, is een garantie op meer energie. Maar het is de hongerige leeuw in mij die die energie krijgt. In de ijskast wonen allerlei onschuldig ogende heerlijkheden (zoals plakjes kaas en piepkleine schattige potjes mayonaise) die mijn verstand op een dwaalspoor brengen. Ik betrap mezelf regelmatig op kwijlen. De vijand is sluw en heeft overal geheime wapens geïnstalleerd. Dat mijn lief bijvoorbeeld bevriend is met een chocolatier die ons zijn overschotten schenkt na Sinterklaas is een van de heftigere bombardementen. Het beest in mij is wakker en met moeite te temmen.
Maar het gaat. Ik ga immers enthousiast in het offensief. Ik kook heerlijke maaltijden vol vergeten groenten (pastinaak, knolselder, bataten enz.) waardoor ik al dat suikergoed stilaan begin te verafschuwen. Terug naar de échte smaak, het is een genot. Het is niet te geloven hoe lekker ik soms kook (voor iemand die dat eigenlijk niet kan). Het is een enorm geluk dat rijst en groenten zo fantastisch lekker kunnen zijn.
Verder ben ik nu natuurlijk ook moeder van twéé (!) uitputtingsmachines die de grammen van mijn lijf eten. Aha, ook ik heb mijn geheime wapens!
Ik laat mij tegen fikse betaling flink martelen in daarvoor gekwalificeerde instanties en laat me regelmatig helemaal opmeten om te zien hoeveel centimeters er in de strijd al gesneuveld zijn. Ik doneer mijn vijandige centimeters en kilo’s zelfs aan Music for Life (per neergeschoten centimeter doneer ik een halve euro. Het Afslankhuys verdubbelt het bedrag). Ik zwier mijn benen op commando in de lucht en zwaai het overgewicht vrolijk uit.
Dat ik tegen de koekjes in de kast blijf praten, neem ik er maar bij. dat zal na verloop van tijd ook wel overgaan zeker?
Ik heb in het verleden vaak gedacht: Ik ga gewoon zo een mooie dikke madam zijn. Mooie dikke vrouwen bestaan immers ook. En rond is vaak veel plezieriger dan hoekig.
Maar meestal dacht ik dat net als ik net een pannenkoek in mijn mond had. Of als de jarige collega met haar taart binnenkwam. Niet echt een gedragen beslissing dus…
Maar goed, zoals gezegd: de oorlog is begonnen. Al meer dan drie kilo kwijt. Op drie weken. Ik klaag niet. Zeker niet als ik gisteren bij de Allerslimste mens hoorde dat een gemiddelde mens zijn dieet maar twee dagen volhoudt. Ik doe het dus zo slecht nog niet… Wens me maar succes…
Ysabje 
Tjeee, respect voor de strijd, vooral in december! Ik ben zonder kind of niks tien kilo aangekomen en ga er pas in januari tegenaan. Op gewicht blijven in december vind ik al een prestatie op zich. Of ben ik nu te weinig ambitieus? De dikke madam gedachte trouwens…. zeer herkenbaar.
Jaren geleden was ik erg dik. Als zestienjarige woog ik drieennegentig kilogram. Toen ik merkte dat dat echt niet kon ben ik in een zomervakantie begonnen met fietsen. Heel veel fietsen. Ik begon ook direct met minder eten. Ook al weet ik dat dit niet de gezondste manier van afvallen is; het werkte wel effectief. Ik verloor binnen twee maanden en een paar weken zeventien kilo. Het werkte dus wel.
Nou moet ik wel eerlijk zeggen dat bij mij afvallen echt nodig was. Ook voor mijn gezondheid. Ik wens je alvast veel succes met afvallen. Doe het wel gezond 🙂
Het lukt je wel. Suc6!
Succes dan hé!
Als je de sleutel to succes vindt , geef hem mij dandoor, please, ik word er een beetje wanhopig van
Je krijgt als beloning een taart
dat is trouwens al je tweede beloning vandaag 😉
Je kan het!
Veel succes 😉
Er zal tijdens de middagpauze weer veeeeeel over eten gepraat worden, als je nog op dieet bent als je terug moet beginnen (ik veronderstel dat je nog in zwangerschapsverlof bent).
Een keer of 5 per dag eten, maar wel gezond. Zo blijft Je stofwisseling aan de gang. Dat gecombineerd met bewegen (fietsen, wandelen, wat dan ook) werkt gegarandeerd! Veel succes.
Veel succes gewenst! Als tussendoortje kan je rijstwafels of andere caloriearme koekjes overwegen. Of noten. Ga anders eens langs in een natuurwinkel/dieetcenter, zij kunnen je zeker assisteren met (alternatieve) tips.
Okee… Succes!