Count your blessings – in vier dagen

Al dat leven dat er geleefd moet worden. Mooi tollend leven. Na vier dagen pas weer een post. Wat zat er – behalve een beetje werk – allemaal weer tussenin dat gemaakt heeft dat er niet geblogd werd?

– Een zwembad. Opblaasbaar. Voor zoonlief. Zonder pomp. Dat had ik over het hoofd gezien. Ik ben twee keer op en af naar de winkel gereden. Een vriendin van me zei: ‘Als je geen hoofd hebt, heb je benen.’ Ik vond dat er eentje om te onthouden.

– Dexter. De verslaving van de laatste weken. Een geldig excuus lijkt me.

– Een rommelmarktje. Met grappige handtassen. En rechtstreeks uit de jaren zeventig geïmporteerde gezichten.

– Ik dronk in de zon iets op een terrasje. Als ik het ticket mag geloven was het een erg groot terras. Geloof het maar niet. Het was er overzichtelijk. En kelner 6 was ineens ook kelner 1, 2, 3, 4 en 5.

– Zaterdag was er (wederom) een speeltuin met zand. En kinderhanden om met dat zand een zandstorm te veroorzaken.

– Een megasmerige hormonale slechtgezindheid. Dook ineens op. Vertrok enkele uren later gelukkig. En gelukkig ook zonder dat ik mijn lief buiten smeet, nietsvermoedende voorbijgangers aanviel of mezelf probeerde te wurgen. ’t Had allemaal wel kùnnen gebeuren.

– Een barbecue. De pomp voor het zwembad bleek ineens een goede blaasbalg. Ik had mijn hoofd erbij. Ik had geen benen nodig.

– Zoon nummer twee geraakte verstrikt in de schaduw van de planten in de tuin.