Al een tijdje ben ik jaloers op Fenna. Zij maakt tekeningen met kleuren die vonken van vrolijkheid in je gezicht laten spatten.
Ik ben jaloers op haar techniek en ervaring, zwierige lijnen, en pure kleurtjes. Ze heeft gelukkig ook een blog waar ik regelmatig wat zonnigheid ga tanken.
Ze stuurt haar tekeningen op naar ieder die het fijn vindt om post te krijgen. Zo’n heerlijk idee. Die mailart en dat postcrossing.
Ik ben ook jaloers op de tijd die ze vindt/maakt om te tekenen. Ik herinner mij van de tijd dat ik nog beeldende kunst studeerde, dat de daad van het tekenen voor mij een soort meditatief proces was. Toen ik vorige week bij haar was, mocht ik eventjes spelen in haar miniatelier. Oostindische inkt. Ecoline. In een fractie van een seconde reisde is door de tijd, naar ergens in 1996 of zo. Het krassen van het pennetje op het papier is een geluid van innerlijke kalmte.
Ik kocht mij diezelfde dag nog een stevige portie ecoline en wat oostindische inkt. Mijn eerste tekeningetjes waren 1,5cm op 3cm. Miniatuurtjes dus. Dat vond ik vroeger ook altijd zo leuk…
Nog een hobby bij, dat kon ik eigenlijk wel missen, maar ja… 😉
Merci ze Fenna!
Ysabje 
Oooooh! Ik word er alleszins al blij van. Nog! (Kuch. Ge zijt mij nog zo’n doorgeefcadeautje verschuldigd. Tip.)
ja, ik weet dat nog.
mijn geweten knaagt soms.
ik steek dat dan nog dieper weg 🙂
vergeten ben ik nog niet.
wie weet komt het er nog van 😀
Hihi. Je ziet maar. Het voordeel is: zolang gij mij niets geeft, moet ik dat dan ook niet doorgeven aan drie mensen. Ik ben namelijk net zo’n uitsteller als jij…
mooi, Ysabel ! Tekenen is toch puur efkes verdwijnen van deze (hectische) wereld…. het speelt de laatste maanden ook serieus door mijn hoofd om het tekenen weer op te pakken…. Doen, die hobby 🙂 !
Mooi zeg!
Oh, zo mooi! Van jullie allebei.
Bij de kinderen op school werken ze ook vaak met ecoline. Jouw werken doen me zin krijgen om dat ook in huis te halen.
Supermooooooooooooooi 🙂