Je zou bijna gaan denken dat ik zo’n knutselmama ben. Wat ik eigenlijk niet ben. Of toch maar soms. En maar een beetje ook.
Tadeusz en Boris zijn vaak gemotiveerder als ik ze ‘taakjes‘ geef. Als ze in de hoek de sokken uit de was moeten halen. Of als ze in de supermarkt eigenhandig de doos cornflakes moeten gaan zoeken. Daarom bedenk ik soms kleine opdrachtjes. Het leidt ze even af van stout zijn. 🙂
Toen we naar Brussel gingen, naar het Museum op Schaal, kregen ze als opdracht: ‘goed kijken, bepalen wat je mooi vindt, onthouden en je laten inspireren. Want thuis krijg je ook een museumkamer om in te richten.’
Sinds ik kinderen heb, heb ik altijd een tekort aan schoendozen. Nu dus ook. Ze werden bijna gek toen ze doorhadden dat ik thuis nog schoendozen moest zoeken. En ze draaiden bijna dol toen ik de dozen gevonden had, maar dan voorstellen voor de invulling begon te doen. Tadeusz had nauwelijks geduld om te luisteren. Hij kon niet wachten!
Knutselen met kinderen is – wat mij betreft – veel aanbieden, voorstellen en hen dan hier en daar wat laten kiezen en dingen laten opfokken. Scheef plakken, krom knippen, losrukken wat net vastzit, ze kunnen er wat van.
– Ik heb hier van die staalboeken van behangpapier. Ik heb ze daar allebei bekleding voor de binnenkanten uit laten kiezen. En zelf laten knippen en plakken.
– Onze plaasteren beschilderde sterren kregen gelijk ook een bestemming
– Ook de kerstballen van onze maakboom konden gerecupereerd worden
– En de lelijkste dieren uit de dierendoos werden ook nog in de strijd gegooid.
– de staalkaarten van mijn bureaustoelbekleding kon als verrassingsgordijn gebruikt.
Niet dat ze zelf geen goeie ideeën hadden (Tadeusz recupereerde ook nog de gesneuvelde piek van de kerstboom bijvoorbeeld), maar het aanbieden van opties en hen daarin laten kiezen; hen verder begeleiden bij het uitvoeren van de deeltaken en veel ‘Oooooh, da’s mooi! Wat heb je dat leuk gekozen,’ maakt dat ze een resultaat krijgen waar ze trots op zijn. En ze hebben het gevoel dat ze het heeeelemaal zelf gemaakt hebben.
De snippers in mijn haar, mijn getergde zenuwen en de lijmvlekken op de tafel, zijn dingen die zij niet zien.
Ik vind de resultaten in ieder geval nog goed meevallen. We hebben in ieder geval al goed aan recuperatie gedaan. En Tadeusz is helemaal zot van zijn gordijntje. Dat vindt ie reuzespannend.
Wie maakt er ook nog een museum op schaal?
Die eerste foto met het gordijntje dicht is zo schitterend dat ik ook weg ben van het gordijntje. En ook de inhoud is zo leuk. Well done kleine mannen !
Mah, zo schoon gedaan zeg. Chapeau voor de kleine mannen, en voor de knutselmama (echt wel) 🙂
Ik vind da echt knap, zou ik nooit gedaan hebben, wegens, te moeilijk 🙂 en niet creatief genoeg,…..had het mss beter wel gedaan 🙂
Echt een goed resultaat! Goed gedaan.