Musea met kinderen

Wij zijn van die verschrikkelijke ouders die hun kinderen soms meesleuren naar musea. Ik denk dat de jongens broeien op een wetsvoorstel om dat strafbaar te maken, maar momenteel moeten ze nog gewoon mee. Tadeusz liep nu weer rond als een van verveling stervend kindje, maar toen we thuiskwamen zat hij wat te kribbelen op een papiertje en was het overduidelijk geïnspireerd op de werken waar hij net zuchtend aan voorbij was gelopen. Boris veinst altijd een reusachtige weerzin, maar eenmaal ter plaatse wil hij vaak allerlei bespreken. Deze keer stond hij fronsend te kijken naar de brandblusinstallatie van het museum. Het was een terechte vraag, of het kunst was. Het zag er zeer kunstig uit (zie foto).

Ze kunnen hun geesten toch niet alleen maar met Tom en Jerry, Jommekes en Minecraft vullen? We moeten toch iets meer aanbieden dan dat? En er zal toch wel iets van blijven hangen, niet?

Ze vinden het verschrikkelijk; als we zeggen dat we naar een museum gaan. Dan gaan de schoudertjes en de lipjes al hangen. Ze worden wat vloeibaarder en pruttelen als een koffiezet. Maar echt doorprotesteren doen ze zelden. Ze weten dat ze toch mee moeten. Ze weten ook dat er veel verschillende soorten musea zijn. Grote en kleine, bijvoorbeeld. Leuke en minder leuke. Ik heb gemerkt dat ze het eigenlijk nooit echt erg vinden, en vaak zelfs prettig. Zelfs de saaie. Maar dat zullen ze natuurlijk nooit toegeven.

We deden er deze keer zelfs twee op één dag! Het Maurice Verbaetmuseum (sluit eerstdags) en het Vlatam (net opnieuw geopend). Eigenlijk hebben die niet veel nodig, hé. Een beetje weerstand en het was alweer een topdag! En later zullen we wel horen hoe groot hun trauma is, zeker?

Ik ben alleszins van mening: Gewoon gaan. Niks van hun gemopper aantrekken!

(En nee, Boris moet van mij niet permanent zijn fietshelm ophebben. Hij kiest daar zelf voor!)

Een van verveling gevloerd kindje: 

 

 

Vlatam:

(Hieronder Boris in een gyroscopische bus. Die had een grote gyroscoop ingebouwd, die ze aan elke halte opnieuw in gang trokken en dan reed die bus op een soort grote dynamo. Elektrisch dus! Het probleem waren de files – toen al. Dan geraakte de bus soms niet tot aan de volgende halte en dan stond ze stil…)