Meer vlees, minder vlees. Autorijden. Fietsen. Sorteren. Recycleren…
Suikervrij eten. Bio. Seizoensgebonden.
Zonnepanelen. Pluimen van correct gepluimde eenden in de kussens.
Duurzaamheid. Tropisch hout. Biokatoenen t-shirts gekleurd met gifvrije verf. Door kinderhandjes gemaakt?
Soms ben ik afgevlakt in mijn milieubewustzijn. Mijn wereldbewustzijn.
We groeien op met een continue confrontatie met ons gedrag. Iedere dag krijgen we de rekening voorgeschoteld.
Het laagje smeulend schuldgevoel dat daarmee opgebouwd wordt blus ik soms met relativering. Gewoon omdat het anders soms te veel is.
Ik doe mijn best, maar een mens legt prioriteiten. Het ene doe je wel, het andere niet.
Vorige week zag ik een filmpje. Bea Johnson. Het filmpje is offline ondertussen. Maar Bea Johnson nog niet. Ik vond vlotjes een ander filmpje (veel minder inspirerend en met lelijk Amerikaans accent, maar het geeft wel een idee…)
En dan zag ik weer iets. Van die vogels waar de maaginhoud van overblijft als ze gestorven zijn. Ik had het al eerder gezien. En erg gevonden.
Maar nu stond ik afgelopen week in de douche. Er was een dopje van een van de flesjes douchegel kapot. Ik stond daar onachtzaam naar te kijken. En opeens was het daar. Als een klap tegen mijn hoofd: Bewustzijn. Verpletterend bewustzijn. Misselijkmakende schaamte.
Ik zag al die flessen daar staan en ik besefte dat ik er iedere keer nieuwe koop. Iedere keer! Voor douchegel, voor afwasmiddel, voor shampoo, voor conditioner. Ik was geshockeerd door mezelf. Een ‘awareness’ werd daar geboren. In de douche, tussen al die lelijke flessen.
Dus nu zit ik daar mee. Nu kan ik niet meer doen alsof ik het niet besef. Dit is niet meer te blussen met een sausje van westerse relativering.
Maar één supermarktbezoek leert mij dat de weg naar een plasticvrij bestaan zeeeeeer lang is. Zeker als je dan ook nog gezond wil eten, én suikervrij. De producten in biowinkels waar geen suiker aan toegevoegd is, zijn zeer beperkt. En als ik het eens ga bekijken dan blijken vrijwel alle suikervrije producten in plastic verpakkingen te zitten.
Ik voorzie nog duizenden problemen.
– Zakdoekjes. Zelfs in die kartonnen dozen met ‘trekzakdoekjes’ zit vaak nog een plastiekje.
– Rijst in een papieren zakje. Joepie. Maar wacht. Het heeft een plastic venstertje.
– Alle douchegels zitten in plastic flessen. Ook de biologische. De zoektocht begint. Of gewoon terug naar (glycerine)zeep? Als ze niet in plastic folie zitten tenminste.
– Oh joepie, de sojascheuten zitten in afbreekbaar plastic!
– Tandpasta? Cornflakes? Oh kijk, zelfs het brood heeft een plastieken raampje in zijn papieren zak. Snoepjes? Ja, die verpakken we graag nog in zesentwintig aparte plastiekjes. Charcuterie van de beenhouwer? Ook daar zit een plastic folie in het papier…
Het zal nog niet voor morgen zijn, dat is duidelijk. Maar de toon is gezet. Een kijken waar ik uit zal komen. Ik plan alleszins nog niet direct om een tweede Bea Johnson te worden.
Maar alle tips zijn welkom!
En ik zal binnenkort eens oplijsten wat er hier in huis allemaal veranderd is. Wordt vervolgd!
Zelfs ‘groene’ producten zijn hopeloos.
Op zoek naar winkels waar je in eigen flessen kan bijvullen dus!
Ysabje 
Herkenbaar, ook dat relativeren. Kleine plasticvrije dingen die ik al vond:
– bij Lush kun je blokjes shampoo kopen, onverpakt. Duur, maar ik ben met het eerste blokje (ca. 8 euro, als ik me dat goed herinner) ongeveer negen maanden toegekomen (ik was mijn haar om de andere dag). Goeie shampoo.
– Douchegel gebruiken wij gewoon niet meer. Er ligt een blokje zeep in de douche, maar ook dat gebruik ik nog maar amper. Gewoon wassen met water is echt beter voor uw vel (heb ik van mijn huisarts geleerd en het klopt) en het zweet gaat evengoed weg. Heb je ineens ook geen flesjes meer nodig met vochtinbrengend spul om de schade van de zeep te herstellen.
– Wasmiddel dan. Kun je zelf maken (makkie: zeep en soda samen oplossen in heet water) en er altijd dezelfde fles mee vullen. Het internet staat vol recepten, weliswaar altijd ongeveer hetzelfde recept. Het is niet zo’n goed wasmiddel, vind ik, maar wel goed genoeg voor lakens, handdoeken en een deel van de kleren – het merendeel van de was eigenlijk. Ik wissel het af en toe af met winkelspul. Wasverzachter heb ik nooit gebruikt, ik vind dat onaangenaam, het is alleszins tamelijk misbaar.
Dat zijn eigenlijk al veel flesjes minder.
Ik heb dezelfde tip: Lush voor alles wat lichaamsverzorging betreft. Daar kun je bijna alles in vaste vorm zonder verpakking vinden: shampoobars, conditioner, douchezeep, gezichtsreiniger en ook ‘toothy tabs’, tandpastatabletjes. (hun producten die wel in een verpakking zitten, daarvan kun je de verpakking terug binnenbrengen en dan worden ze hergebruikt/gerecycleerd)
Ik vind het heel erg fijne producten, beetje prijzig inderdaad maar alles gaat wel erg lang mee.
Ook hier grotendeels terug overgeschakeld naar blokjes zeep in plaats van douchegel of vloeibare handzeep. Bovendien gaat vaste zeep meestal veel langer mee! Vroeger liet ik mijn flessen shampoo bij de Body shop hervullen, helaas hebben ze dat fantastische systeem jaren geleden terug afgevoerd.
Voor zakdoeken: (terug) overstappen op katoenen exemplaren?
Olalala, wat een topic. Met een dergelijke titel viel je logje direct bij me op. Je hebt helemaal gelijk dat de essentie is om zo weinig mogelijk secundair materiaal (lees verpakkingsmateriaal) te gebruiken. Dat is geldig voor alle materialen, zowel plastiek, karton, ijzer, … In essentie zijn bijna al deze materialen recycleerbaar (herbruikbaar). Alleen is de kost van en de kwaliteit na recyclage verschillend en bestaan er voor de meeste materialen geen goede kringlopen omdat de sortering doorgaans bij de gebruiker ligt en het daar faalt. Bon, niet dat ik er echt wil op in gaan, maar het probleem met kunststof (plastiek) is niet het materiaal op zich, dat heeft bvb in de autowereld (verbruik wagens / uitstoot) een zeer grote ecowinst opgeleverd waar velen zich niet van bewust zijn, maar de manier waarop producenten en vooral consumenten er mee om gaan.
Heel veel succes met je zoektocht naar een nog ecologischer leven !
En misschien ga ik straks toch ook eens kijken naar de manier waarop wij hier thuis met verpakkingsmateriaal omgaan.
zeer goed om schreven
plastiek zo moeilijk, ik worstel er ook (nu en dan) mee
Wat mij opvalt is dat vooral de biogroenten en fruit in de supermarkt meer ingepakt zijn dan de gewone. Arrgh wat nu: “bio bananen in een plastiekje of gewone zonder plastiek?”
Ik dacht ook dat er sommige winkels (grote steden) waren waar je je ecover flessen kunt doen bijvullen.
Blijkbaar is de plastiek van de Bio-produkten biologisch afbreekbaar, zei een Bio-promomeisje mij ooit.
Inderdaad herkenbaar. De papieren zakdoeken (ook de tissues in die grote dozen) heb ik allemaal vervangen door katoenen. Ik ben naar een tweedehandswinkel in Deurne geweest waar ik er tien mocht kiezen voor een euro.
Voor al de rest wacht ik ook op tips die op jouw bericht gaan binnenkomen.
Hey biogroenten in de supermarkt moeten ingepakt zijn in de supermarkt omdat ze anders niet naast de reguliere groenten mogen liggen … te zot allemaal hé… in onze winkel http://www.natuurbron.be te Heide kan je nog wel flessen vullen …. maar helaas de douchegel niet … wel te bestellen in bidons van 5l om thuis bij te vullen… mocht het een hulp kunnen zijn … (en onze groenten zijn niet ingepakt ! … 😉 … )
ik Ik koop 1 grote verpakking en 1 kleine en vul de kleine dan telkens bij tot de grote op is. Dat scheelt toch al een beetje… Ik dacht dat je bij bioshop Pimpernel (Sint-Amandsberg) ook flacons kan laten bijvullen, dat was vroeger toch zo.
En een collega van mij gebruikt wasnoten om kledij te wassen, ze is daar heel tevreden over. Moet je zeker eens opzoeken!
Ook ik stel me vaak een leven zonder plastic voor, me ergerend aan alle blisterverpakkingen en onnodige plastictoevoegingen in andere verpakkingen (ben ook verbaasd door de plasticjes om Bioproducten inderdaad). Wij proberen daarom altijd herbruikbare zakken mee te nemen naar de supermarkt, de Ecoverproducten te laten navullen (of een jerrycan te kopen om zelf na te vullen, maar die is natuurlijk ook van plastic :-/) en de groente en het fruit uit de supermarkt niet in zo’n plastic zak te doen (de mensen bij de kassa zijn er dan heeeeel blij mee als je 10 losse appels op de band legt ;-)). We kunnen nog meer doen, maar we proberen er in ieder geval toch al goed op te letten.
Die tips over Lush van de anderen vind ik heel bruikbaar, bedankt!
wij kunnen ons plastiek sorteren en zo naar het containerpark brengen (naast pmd dat gaat apart) en dat is vaak vol…
wat mij ook mateloos stoort is dat vrijwel alle koeken apart verpakt worden terwijl er ook koekendoosjes worden verkocht…
Lush-producten zijn inderdaad vaak niet verpakt, maar bevatten helaas wél te vaak heel wat synthetische ingrediënten, dus dat merk raad ik nooit aan. Het is natuurlijk maar wat je zelf belangrijker vindt… Ik maak alles uit de badkamer zelf, maar ook daar weer: de ingrediënten zitten regelmatig (gedeeltelijk) in plastic verpakt, dus perfect is het nog altijd niet.
Naar de supermarkt moet je eigenlijk niet gaan als je plasticvrij wil leven. Suikervrij én plasticvrij eten, dat betekent vooral: alles zelf maken. Maar ook daar weer: veel ingrediënten zitten in plastic verpakt. En het kost natuurlijk veel tijd, tijd die de werkmensch meestal niet heeft.
Het is een moeilijke weg, plasticvrij leven. Alle gewoontes moet je eigenlijk doorbreken. Hier is dat niet zo’n probleem, want sinds ik een eigen huishouden heb, probeer ik al plastic-arm (!) te leven. Ik heb nog nooit keukenrollen, papieren zakdoekjes, diepvrieszakjes en dergelijke gekocht. Koekjes en snoepjes koop ik ook maar heel zelden, enkel af en toe chips (alhoewel dat intussen ook alweer lang geleden is). Maar de producenten werken enorm tegen. Zelfs droge, pure voedingswaren zoals noten, kikkererwten, linzen etc. kan ik in de buurt niet zonder verpakking kopen…
Hm, fijn om dit soort berichten hier eens te lezen, je geeft me goesting om zelf nog eens over dit onderwerp te bloggen 🙂
Ecover is toch afbreekbaar plastic?
@thomas: ah is dat? Ik heb gisteren een hele fles zitten inspecteren, maar daar stond het niet op. Misschien moet ik dat eens uitzoeken…
Ik heb ooit eens wat vertalingen voor Ecover gemaakt, en ik vind daarin terug dat hun plastic flessen gemaakt zouden zijn van kunststof op basis van suikerriet ipv aardolie.
Ha oei, Ecover had dat blijkbaar zelf ook al geantwoord 🙂
Als het je een troost mag zijn. Als je alles goed sorteert, dan kan plastic hergebruikt worden. Dan heb je ook iets gedaan voor het milieu. 🙂
Verpakking blijft hier ook een heet hangijzer. De confrontatie, het schuldgevoel, de relativering, de schaamte die je beschrijft zijn bijzonder herkenbaar. Ik maak hier “jaarprojecten” voor mezelf – waar de rest van mijn gezinsleden soms mee meezeilt, soms ook niet. 2 jaar geleden stond als jaarproject voeding op mijn lijstje. Sindsdien heb ik mij voedingsgewoontes drastisch veranderd (vegetarisch eten, veel bio, fairtrade en lokaal). Dit jaar heb ik me proberen focussen op kledij (tweedehands, fairtrade, nieuwe aankopen vermijden, zelf maken). Voor volgend jaar ben ik er nog niet helemaal uit: vervoer of verpakking? Tegen de verpakkingskwestie kijk het hardst tegen op dat lijkt me inderdaad de moeilijkste kwestie.
Ik liet vroeger mijn lege ecover flessen (afwasmiddel en schoonmaakmiddel) vullen in de biowinkel, maar ik zou niet weten of dat nu nog kan. Eigenlijk zouden die navultoestellen beter in de grote supermarkten staan. Verder koop ik voor handzeep een navulverpakking, is ook nog wel plastiek maar je kan er toch een keer of drie uit bijvullen. Water drinken we gewoon van de kraan en naar school gaat een tupperware drinkbus mee met kraantjeswater en ik probeer regelmatig ook eens letterkoekjes uit een grote zak in een koekendoosje mee te geven naar school in plaats van die afzonderlijk verpakte spullen. Voor de badkamerspullen heb ik nog geen oplossing gevonden. Wassen doe ik vooral met Le Chat poeder (dat zit nog in een kartonnen doos) en spoelen gebeurt met azijn (dus geen wasverzachter) ook wel omdat één van de zonen een gevoelig vel heeft. De afwas gebeurt met afwastabletjes van ecover (ik vertik het om er te gebruiken met van die oplosbare plastiek) maar ook al doen we (een beetje) ons best, toch valt het op hoe snel we onze sorteerbak voor plastiek in de keuken moeten leegmaken. Ja, wij sorteren ook ons plastiek … maar omdat de recyclage te duur wordt en de gemeente moet besparen moeten we daar in het containerpark ook voor gaan betalen. Maw. veel mensen gaan die moeite niet meer doen om hun plastiek apart te houden. We gebruiken gewone zakdoeken en als er aan een papieren verpakken nog een stukje plastiek hangt dan pruts ik dat eraf voor het in de sorteerbak gaat.
Alle beetjes helpen denk ik dan ….
Ik vrees dat wij ten huize sex and the city ons plastieke leven eens moeten herbekijken,…….vertrek hier met een schuldgevoel 🙂
Voor de spullen in de badkamer is Weleda wellicht ook een merk om te bekijken. Verpakkingen van hen zijn vaak van glas of karton. En als het plastic is, is het recycleerbaar of zo milieuvriendelijk mogelijk geproduceerd.
http://www.weleda.nl/ons-verhaal/onze-waarden/milieuvriendelijk/verpakkingen.html
In sommige bio-winkels kan je al wel je ecover-fles hervullen en bv ook losse rijst en noten kopen in een potje/zakje van thuis.
Ik snap wat je bedoelt, zeker. Maar toch heb ik het ook soms gehad met mezelf, en mijn eigen schuldgevoelens over zulke dingen. Kijk, we zijn met teveel in ons gezin om ecologisch gezien verantwoord te zijn, maar we fietsen allen naar het werk en naar school, we zijn al heel lang – de kinderen levenslang – vegetariër, we kopen fruit zonder verpakking in de fruitwinkel, we halen Froggy en Ecover (maar ook andere producten) in huis; kortom we proberen. En dan erger ik me aan mezelf dat ik, net als jij, in de douche me haast sta te generen omdat ik flacons douchegel en shampoo staan heb (die ik na gebruik netjes in de pmd-zak gooi). Eigenlijk wil ik ook soms gewoon content zijn omdat ik toch een beetje mijn best doe, en niet altijd kijken naar wat we meer, beter of bewuster zouden moeten doen.
mag ik even opkomen voor lush? http://www.lush.nl/shop/info/11/lush_leven_wij_geloven
ik gebruik het al jaren, ja het is prijzig maar je doet er wel heel lang mee. lever 5 lege zwarte potjes in en ontvang een gratis gezichtsmasker 🙂
hier in NL is er inmiddels al geruime tijd een aparte zak voor al je plastic afval. gewoon de zak met de andere zak met rstafval aan de straat en het wordt netjes opgehaald en gerecycleerd!
http://www.plasticheroes.nl/#!/intro een idee voor belgie?
Ik gebruik al jaren voor haarwassen & lichaam wassen gewoon een stuk zeep. Je hebt al die conditioners enz enz helemaal niet nodig. Ja, u hoort het goed, een gewoon stuk zeep. Het is heel makkelijk om plastikloos te leven als je het gevoel dat jeveel nodig hebt laat varen. Ik doe het al jaren.
Beste Ysabel
Wat een leuk blogberichtje. Bij Ecover zijn we het helemaal met je visie over plastic eens. We proberen zo weinig mogelijk verpakkingsmateriaal te gebruiken voor onze producten. Trouwens, wist je dat onze producten in hun standaardverpakkingen verpakt worden in plastic gemaakt op basis van suikerriet? Dit groene PE is volledig hernieuwbaar en perfect recycleerbaar.
Om de hoeveelheid gebruikt plastic te beperken, bieden we bij Ecover eveneens een refill-systeem ontwikkeld voor verschillende producten die je dagdagelijks gebruikt. Door gebruik te maken van dit refill systeem (15L) besparen we niet enkel plastic – zo’n 24gr PE per liter – maar dalen daalt ook de transportimpact met 30%! Ook bieden we van verschillende producten hervulverpakkingen aan voor thuis (5L), waardoor een tripje naar de winkel zelfs overbodig wordt. We helpen je graag met het zoeken naar jouw ideale Ecover hervulsysteem.
Groetjes,
Het Ecover-team
mah, ik heb net twee dagen geleden een blogbericht geschreven met hetzelfde onderwerp, ook met Bea Johnson! wat een treffer! Dit wil toch zeggen dat de dingen zich langzaam verspreiden, en dat we misschien als consumenten wél een signaal kunnen geven aan producenten dat al die verpakking niet moet. Dat we niet moeten wachten tot de overheid ingrijpt om zelf iets te doen, hoe minimaal ook.
Mijn eerste stappen in zero waste gingen in elk geval vlot: de slager maakte er geen enkel probleem van dat ze mijn charcuterie in tupperware moesten doen. en de diepvriesspinazie uit het recept van gisteren, werd probleemloos vervangen door verse spinazie (waar ik wel drie winkels voor moest doen om ze zonder verpakking te vinden :-))
Waar ik mij wat zorgen over maak is het vinden van bulk (wijn bijvoorbeeld, of boter…) maar het voelt eerder aan als een spannende uitdaging om oplossingen te vinden dan dat het aanvoelt als een opdracht. En zoals la merlette blanche al schreef: de uiteindelijke opslossing is zo goed als alles zelf maken.
Ach, er zijn vast wel tussenoplossingen te vinden. (zelf boter karnen gaat me voorlopig nog wat te ver maar ik zou boter ook gewoon van de boterham kunnen schrappen bvb)
Ik ben heel benieuwd om je veranderingen te volgen! We kunnen tips uitwisselen over shoppen in Antwerpen, als je geïnteresseerd bent…
Succes!
Wij doen aan badkamerrenovatie en hebben grote reservoirs in de vensterbank ingebouwd die we bijvullen uit de Ecover’bidons’. Meteen ook een mooie oplossing voor de grootste haat van mijn man: ‘te veel pottekes op de rand van het bad’. Die bidons, daar doen we wel even mee, en de lege gebruikt mijn moeder als speelgoedorganisers, voorlopig belandde er nog niet veel van in de vuilbak. Ik besef heel goed dat dat maar soft-verantwoord is. Maar als ik ‘alles zelf maken’ lees en het bij op de huishoudlijst moet zetten, krijg ik acuut de Ziekte Der Moderne Werkmensch. Mijn best is niet genoeg, ik weet het.
Leuke blogpost en stof tot nadenken! Wij zijn er in ons huishouden een beetje mee bezig, lang niet ‘goed genoeg’ naar mijn zin, maar wat wij heel spontaan gebruiken/doen is zelf brood bakken -kwestie van 5 minuten de avond ervoor broodmachine vullen- en stoffen zakdoeken gebruiken. Het eerste omdat er geen lekkere bakker in de buurt is en ik een hekel heb aan oud brood uit een automaat waarvoor je 2,20 euro betaalt; het tweede omdat niemand in het huishouden graag zijn neus snuit in papieren zakdoeken. Soms is het eenvoudig 😉
Alles hou ik in de gaten,het is een grote smerige rotboel op de aarde,bah alles draait om Geld,de mens vervuilt zyn eigen nest…..zo dat is er uit , lekker voor al die kinderen die nog geboren worden ,gatverdamme en dan al die zielige dieren,wat een naar stom soort is de mensheid eigenlyk, Mensen word wakker !!!!!!!!!!! Ans
Enkele jaren geleden kon je je lege flesse ecover laten aanvullen bij de Oxfam winkel in Antwerpen. Ik weet niet of dat nog zo is, maar misschien een bezoekje waard?
[…] ← Een plastieken schuldgevoel […]
Hier in Amsterdam kun je bij de meeste Turkse en Marokkaanse supermarktjes alle groenten, fruit en bosjes kruiden los kopen, het is alleen dan weer niet biologisch. Olijven en feta kun je in een plastic bakje scheppen maar die was ik dan thuis om en neem ik de keer daarop weer opnieuw mee om ‘m te vullen. Ook zo’n Turks brood doe ik in een zakje die de volgende keer opnieuw mee gaat. En natuurlijk altijd zelf een tas meenemen (en daar prop ik vaak voor de zekerheid nog een extra plastic tasje in) zodat je echt nooit een tasje hoeft aan te nemen bij winkels of op de markt. Het blijven druppels op een gloeiende plaat, maar toch….. Succes Ysabel!
[…] iets om bij stil te staan. Zij schreef er een tijdje geleden ook al over. De blogpost bleef door mijn hoofd spoken. De natuur en […]
Speciaal voor jou een winkel in Antwerpen: http://www.gva.be/regio-antwerpen-stad/antwerpen/supermarkt-zonder-plastic-verpakkingen-in-centrum-antwerpen.aspx?fb_action_ids=10203678174776861&fb_action_types=og.recommends&fb_ref=.U2tlZPPpBtU.like