Nachtig bestaan

Ondertussen is het al een tweetal maanden dat ik de cape van ‘nachtwerker’ over mijn schouders gedrapeerd heb.  Het is een wonderlijk gebeuren, dat wakker zijn des nachts. Niet zoals vroeger (lang geleden!) waar een feestje soms eindigde in de rozigheid van de ochtend, of een acuut – maar gelukkig zeer zeldzaam – moment van insomnia waarbij ik de uren telde tot de ochtendvogeltjes het tellen van me overnamen. Nee, het wakker zijn omdat een werkgever dat van mij verwacht – systematisch, grondig en noodzakelijk – is van een hele andere orde. Het is geen occasioneel gebeuren, geen uitspatting of vergissing. Geen bingewatch-zonde of ‘goestingske’. Nee, nee. Het is systematisch, gepland, nodig, en langdurig. En dan gelden er andere regels.

In het begin dacht ik bijvoorbeeld dat nachturen trager lopen dan daguren. Dat is soms zo, maar blijkbaar soms ook helemaal niet. Wat ik ervaar is dat er heel veel verschil is in de duur van een nacht van acht uur. Soms rennen de uren, en dan weet ik om 02u00 al dat het zo 07u00 zal zijn. Op andere dagen zijn de uren tussen 02u00 en 04u00 zo dik als stroop en is het ploeteren om de minuten om te leggen. Maar ik word handiger. Ik breek die dikke minuten wel eventjes… Wat ik nu zo ondertussen wel weet is dat de cape van deze job mij prima past. Ik ben een geschikte vleermuis.

Ik was eigenlijk nooit een vroege vogel. Vroeg opstaan is iets dat niet in mijn karakter werd ingebouwd. Ik ben een ‘snoozer’; ik kan me heel goed ‘nog-eens-omdraaien’. Ik mis dus altijd die ochtendlijke schoonheid. Zo wat zonsopgang, vogelgefluit, ochtendschemering, allemaal zaken die ik vroeger moest ontberen. Maar nu dus niet meer. Op mijn weg naar huis pak ik soms heel wat mist en rijm mee. Wat stille parkzichten en een konijntje in het gras. Nadien mag ik mijn bedje in, terwijl iedereen met prut in zijn ogen naar het werk teent… Ik heb werkelijk van beide werelden het beste.

Wat ik tijdens die nachten zoal doe? Naast het werk dat mijn werkgever me verschaft, heb ik meestal nog wel wat tijd over om door te flapperen. Zo werkte ik stevig door aan de website van onze winkel. Www.pljoesjkin.be is na vier jaar eindelijk wat levendiger geworden! Kijk gerust eens en laat me weten wat je ervan vindt. Ik heb ’s nachts wel een streepje tijd uw opmerkingen te verwerken. Na ettelijke uurtjes zoeken en puzzelen, heb ik nu eindelijk door hoe onze website ongeveer werkt!

Naast wat schrijven ben ik ook terug begonnen met tekenen. Tekenen is een fijne afwisseling in trage nachten. En ik heb een extra motivatie omdat ik vooral voor de meisjes teken waar ik over waak. Ik heb veel respect en bewondering voor deze dames die in de bijzondere jeugdzorg zitten, in een instelling die niet hun thuis is. En dat midden in hun puberteit; die al niet van een leien dakje loopt. Ik praat niet vaak met hen, maar ik vind dat ze soms wat aanmoediging verdienen. Of een bloemetje.

En dan doe ik natuurlijk nog heel wat andere zaken. Ik betaal eens een rekening. Schrijf een mail naar de gemeente om te mopperen over de slechte plaatsing van de snelheidsmeter in de straat. Of een brief naar een vriend die ik al lang niet sprak. Ik boek een ticket voor een voorstelling. Ik lees de krant. Het is lekker stil. Ik flapper eens met mijn vleermuisvleugels en smeer een toastje met kaas…