#wijvenweek: inhalen en afsluiten met toeters en ballonnen

De stoefdag van de wijvenweek was gisteren. Gelukkig is er nog een inhaaldag. Op de valreep haal ik de eindmeet…

Ik heb een heel weekend feestjes gehouden voor zoonlief die 4 werd. Ik heb nauwelijks tijd gehad voor bloggen of stoefen. Ik moest pannenkoeken bakken, kinderen bezighouden, broodjes smeren, mensen ontvangen, vriendelijk lachen, binnenlaten en uitzwaaien, koffie maken, zonen opvoeden, speelgoed verstoppen, reuzenhelikopters be-ooh’en en lampekappen rechtzetten. Ondertussen heb ik getracht om fotografisch bewijsmateriaal te maken voor het nageslacht. En dat alles deed ik met een chronische sinusontsteking, een zieke dreumes (Boris) op mijn arm en slechts een handvol uurtjes slaap.
Veel meer woorden heb ik wellicht niet nodig om aan te tonen dat u hier te maken hebt met een verlicht wezen, door stralen van goedheid en perfectie omgeven.

Mijn wijvenweekafsluiter bestaat dus vooral uit enkele foto’s van het weekend om al die perfectie visueel tastbaarder te maken:

Hier ziet u de jarige job achter de boom. Hij was kwaad. Voor zijn kinderfeestje begon wilde ik met stoepkrijt een tekening maken voor de deur en de genodigden attent maken op het jarigzijn van zijne hoogheid. Maar Tadeusz wilde een stukje uitgommen. Wat dus niet gaat. Hij stampvoette driftig en weigerde zich nog toonbaar te maken. Gelukkig was dat de laatste grote stuiptrekking van zijn driejarigheid en herpakte hij zich als een voorbeeldige vierjarige. U ziet: dat moet wel door mijn opvoedkundige superioriteit zijn!

Even later werd er enthousiast geblazen naar een niet-zelfgebakken cake. Zelf gaan bakken lijkt me op zo’n dag een beetje parels voor de zwijnen. Ze eten er toch nauwelijks van. De cake was wel het enige gesuikerde van de hele dag. De meeste kinders zijn volledig zonder suiker terug naar huis gekeerd. En ze hebben het niet gemist! Wederom bewijsmateriaal van de hier heersende sfeer van absolute perfectie, lijkt me.

Tot zover het zaterdagfeest…

En toen nog de zondag… Vanochtend stond ik voor dag en dauw op, mijn kroost behendig door de eerste uren van de zondag loodsend. Met stimulerend samenspel, geduld en tandengeknars. En natuurlijk ook heel erg netjes. Rommel, dat kennen wij hier niet. Hier is gewoon veel educatief materiaal. En ja, ze zitten tv te kijken. Maar ze keken naar de Zevende Dag.
Sventikov zei over onderstaande foto: “Het doet me aan Woodstock denken.”
Aangezien het ‘stoefdag’ is, komt die opmerking gewoon in het lijstje ‘complimenten’.

Even later begon feest twee, met de grote mensen. Het leek in feite erg op feest één, met de kleine mensen. Er waren toeters, pannenkoeken en ballonnen.
Toen alle volwassenen zich plots wilden gaan bewijzen op het skateboard van Tadeusz moesten we een extra oogje in het zeil houden. Zo’n bende losgeslagen grote mensen op een namiddagfeestje, dat vraagt serieus wat stalen zenuwen!
Mijn moeder bleek een enthousiaste durfal:

En nog maar eens een bewijs van perfectie: er waren zelfs vlaggetjes op ons feest!:

En zo sluit ik deze wijvenweek af met een feestelijk weekend en wat pluimen op mijn hoed. Dat mag wel eens. Maar vooral ben ik blij met mijn jongens. Ik vind dat mijn kinderen goed gelukt zijn. Het zijn wel niet mijn creatieve kleiwerkjes of zo (ze zijn vooral van zichzelf), maar ik ben toch trots op hen…