De kleine fotograaf

Mijn eerstgeborene is ondertussen drieënhalf. Hoog tijd voor een eigen fototoestel! Ik kreeg onlangs een klein digitaaltje dat we hier in huis toch niet zouden gebruiken omdat we veel betere toestellen ter onzer beschikking hebben. Het leek me het ideale ogenblik om Mister T. wat verantwoordelijkheid, voorzichtigheid en een eerste ervaring met de fotografie mee te geven. Hij heeft nu dus een écht fototoestel en maakt nu échte foto’s. Hij is helemaal in zijn nopjes, loopt heel de tijd mensen in het gezicht te flitsen, laat iedereen onhandig zien wat er op zijn scherm verschijnt, en is enorm onder de indruk van zijn resultaten. Het toestel leeft nu al bijna een week en vertoont nog geen grote blutsen. Mister T. weet wel dat hij het niet in doosjes moet steken, of aan zijn arm moet hangen. Ik ben benieuwd of het toestel een lang leven beschoren is, maar momenteel werkt het prima.
Het is een tikje decadent, zo’n kleuter met een digitaal fototoestel, maar met een mama die altijd een toestel in de aanslag heeft, is het ook weer niet zooo vreemd.

En soms zitten er leuke beelden bij. Ondanks de lelijke flits. Laat het ons maar toevalstreffers noemen. Er zijn ondertussen 157 foto’s gemaakt. Hier ziet u een paar publiceerbare. De persoonlijk grappige (bijvoorbeeld die waarop ik net uit mijn bed kom) en de lelijke (met flits wordt onze living wel heel lelijk) heb ik achterwege gelaten. U hoeft niet te weten hoeveel wallen wij onder onze ogen hebben of hoeveel stof er op onze vloer ligt…

Het begon natuurlijk met afgesneden hoofden en onscherpe beelden. Hier zit u de halve vader des huizes.

En broer Boris die hierna waarschijnlijk een uurtje sterretjes gezien heeft:

Het dapper strijdros Rody werd ook esthetisch in het oog geflitst:

Maar de topper is wel de nietsvermoedende schildpad die oog in oog kwam te staan met de reporter ter plaatse:

7 reacties

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.