Ardeens vertier

Een week Ardennen. Dat was ons vakantieslotstuk. Onze zomer speelde zich dicht bij huis af en je zou denken dat we dan klachten zouden hebben over het weer, maar je zal mij niet horen. We hadden meer zon dan regen en op cruciale momenten bleef het telkens droog. We slalomden wat tussen de buien door en hoewel de weergoden het vuur wat hadden mogen oppoken, kunnen we niet zeggen dat we kou geleden hebben. Ik denk zelfs dat ik mijn wereldtitel ‘witste benen van West-Europa’ zal moeten afstaan. Ik ben zowaar een tikje gebruind.

In de Ardennen gaven we een feestje voor de eigenares van het huisje waar we verbleven. Qua weer kozen we de slechtste dagen van de week, maar het werd een erg leuk feest. Met veel mensen (15) samenzijn voor een paar dagen is geen evidentie, maar als het lukt is het altijd genieten, vind ik.

De kinderen hebben weer heel wat ervaringen bij op hun levenslijstje. Ik denk dat ik zelfs een jeugdherinnering zag ontstaan:
Ik zag Tadeusz in de schemering op de oprit van het huis op zijn step rondsteppen. Op zijn blote voeten. Wat mensen gingen vertrekken; er werd wat gepraat en gezwaaid en vertrokken. Het draaien van de motor. Enkele huizen verder blafte een hond. De geuren van de zomer in de bomen. En van houtskool op de barbecue. Het geluid van de wieltjes op de stenen. Het was zintuiglijk, mooi, onbestemd en het heeft voldoende vaagheid om zoals een ware herinnering te gaan rafelen aan de randjes.
Mijn vroegste herinneringen lijken in ieder geval op dat moment. Ook zo sfeervol en een tikje magisch.

Ik had (natuurlijk) zelf ook weer mijn zwarte concreteherinneringendoosje bij en maakte weer heel wat foto’s. Een greep…

heel wat slakken daar in die Ardennen. Vooral na zonsondergang. Zolang de zon er is, bestaan die beesten precies niet:

Zotte honden. En wie weet wat er naast hen zo gek in de grond gaat?

Het kantoor van de plaatselijke politie wordt verbouwd. De politie trok dan maar tijdelijk in in het gebouw aan de overkant. Een café. Maar dat probeerden ze toch enigszins te verdoezelen.

We bakten cake. Maar deze heeft het feest niet gehaald. We hebben er opnieuw moeten bijbakken:

Lang leve de barbecue:

Ik deed een flits-lichtschrijf-experiment met leerling tovenaar Julius:

Zou het door de regenachtige zomer zijn dat de regenwormen zo enthousiast waren?

Ons moeder die bij het badmintonnen de pluimpjes ziet vliegen:

Maandag was zonlicht genoeg voor heel wat schittering en pruimenplukacties:

Toffe koeien overal:

En mijn jongens hebben weer mateloos genoten:

Zeker toen Tadeusz zijn vriendinnetje ook nog even kwam opdagen…

Ach vakantie. Maandag weer werken. Dan appreciëren we de volgende vakantie weer des te meer…